🔴 طرح خطرناک توسعه گورستان‌های تهران در شهرستان ری؛ آلودگی، تحقیر و بی‌تفاوتی تاریخی مسئولان
در حالی که شهرستان ری دهه‌هاست زیر بار آلودگی‌ها، زباله‌سوزها، زندان‌ها، کشتارگاه‌ها و بهشت زهرا(س) خم شده، حالا خبرهایی از تصمیم شهرداری تهران برای ایجاد گورستان‌های جدید در این منطقه به گوش می‌رسد. تصمیمی که نه‌تنها بوی بی‌عدالتی می‌دهد، بلکه بار دیگر ثابت می‌کند که جان، کرامت و آینده مردم ری برای مسئولان پایتخت، بازیچه‌ای بیش نیست.
انعکاس ری -شهرستان ری؛ این نام برای بسیاری از تهرانی‌ها معادل با تاریخ و تمدن است، اما برای مسئولان پایتخت، ظاهراً فقط محلی‌ست برای دفن زباله، آلودگی، مجرم و حالا مرده!
در روزهایی که بحران کمبود فضا در گورستان بهشت زهرا(س) به دغدغه شهرداری تهران بدل شده، به‌جای آنکه مسئولان پایتخت راه‌حلی درون‌مرزی برای این معضل بیابند، یک‌بار دیگر دست به دامن شهرستان مظلوم ری شده‌اند تا باری دیگر هزینه‌های پایتخت را به دوش مردمی بیندازند که خودشان سال‌هاست قربانی توسعه ناعادلانه تهران‌اند.
بهشت زهرا کافی نبود؟
کافی‌ست نگاهی به نقشه خدمات‌رسانی تهران بیندازیم:
- زباله‌های تهران؟ سرازیر به کهریزک
- فاضلاب تهران؟ روانه جنوب ری
- کشتارگاه تهران؟ در ری
- نیروگاه‌ها و صنایع آلاینده؟ در مرز ری
- زندان‌ها؟ در ری
- و حالا… قبرستان‌های جدید؟
بله؛ بعد از نیم‌قرن که بهشت زهرا(س) در مرز جنوبی تهران و داخل حریم شهرستان ری بنا شد و صدها هزار نفر از سراسر پایتخت در آن دفن شدند، حالا زمزمه‌هایی از ایجاد گورستان‌های جدید در زمین‌های این منطقه به گوش می‌رسد. تصمیمی که نه تنها بار اضافی زیست‌محیطی و روانی بر دوش مردم می‌گذارد، بلکه معنای روشن بی‌عدالتی ساختاری و تبعیض منطقه‌ای را فریاد می‌زند.
این زمین‌ها برای زندگی‌اند، نه مرگ
زمین‌های اطراف باقرشهر، حسن‌آباد، کهریزک و قلعه‌نو از معدود باقیمانده‌های کشاورزی و اکولوژیک جنوب تهران‌اند. خاکی که می‌توانست به تولید غذا، توسعه گلخانه‌ها یا حتی پروژه‌های زیست‌محیطی اختصاص یابد، حالا قرار است قبرستان شود؟ آیا نگاه مسئولان به مردم ری، نگاهی جز مصرف ابزاری برای حل بحران‌های تهران است؟
چرا همه سکوت کرده‌اند؟
در میان این اخبار تلخ، سکوت مسئولان دردناک‌تر از خود تصمیم است:
- نمایندگانی که با رأی مردم ری راهی مجلس شدند، کجای این ماجرا ایستاده‌اند؟
- اعضای شورای شهر تهران که باید حافظ منافع تمامی مناطق باشند، چرا زبان در کام گرفته‌اند؟
- چهره‌های سیاسی و پرنفوذی که سال‌ها از خاک ری نان سیاست خوردند، چرا این بار ساکت‌اند؟
- و مهم‌تر از همه: رسانه‌های ملی و تهران‌محور چرا صدای مردم ری را نمی‌شنوند؟
ری، حیاط‌خلوت یا قبرستان پایتخت؟
مردم شهرستان ری، با قدمت تاریخی بیش از تهران، با تمدنی کهن‌تر از طهران‌نو، سال‌هاست که بار آلودگی، فقر زیرساخت، بی‌مهری سیاسی و تخریب منابع طبیعی را به دوش می‌کشند. اکنون قرار است میراث جدید آن‌ها “گورستان بزرگ تهران” باشد؟ چه چیزی از کرامت انسانی این مردم باقی می‌ماند وقتی حتی خاک زنده‌های‌شان هم از دید مسئولان، ارزشی کمتر از گورستان‌ها دارد؟
صدای مردم را بشنوید، پیش از آنکه دیر شود
مردم ری خسته‌اند. دیگر نمی‌پذیرند که سهم‌شان از توسعه پایتخت، فقط دود، زباله، جرم و مرگ باشد. این هشدارها باید شنیده شود؛ پیش از آنکه بذر خشم در دل مردم ریشه بدواند.
پیشنهاد جایگزین؟ بله، اما در خود تهران
پایتختی که برج‌های چندصد میلیاردی‌اش آسمان را شکافته‌اند، پایتختی که هر روز زمین‌فروشی‌های میلیاردی در آن صورت می‌گیرد، پایتختی که مدیرانش از همه امکانات استفاده می‌کنند، نمی‌تواند در دل خود یک قطعه زمین برای آرامستان اختصاص دهد؟ آیا فقط جنوب شهر و حاشیه‌نشین‌ها باید بار مرگ تهرانی‌ها را هم به دوش بکشند؟
