صاحب قنادی فرانسه درگذشت
دیروز خبرآمد محمد ثابت‌قدم, اولین مدیر و موسس کافه قنادی فرانسه (شیرینی فرانسه) درگذشت.
مجله انعکاس ؛دیروز هبر رسید محمد ثابت قدم اولین مدیر و موسس کافه قنادی فرانسه درگذشت. محمد ثابت قدم در سال ۱۳۴۴ باحضور یک سوئیسی ساکن فرانسه به نام ژیلبرت روبرت بارو، این کافه را راه‌اندازی کرد. کافه قنادی فرانسه، بخشی از تاریخ، خاطره و حافظه شهر تهران است.
بنای این کافه، قدمتی بیش از پنجاه سال دارد. این بنا دارای شاخصه‌های متداول دوره آرت‌دکو است و دلیل اصلی اهمیت چنین مکان‌هایی هم نه لزوما آن چه که عرضه می‌کنند، بلکه بیشتر اتمسفر فضایی‌ست که ارائه می‌کنند، فضا‌هایی که عمدتا بار تاریخی دارند و جزو عناصر هویت‌بخش شهر هستند و به همین بهانه در این‌جا چند نسخه‌ی مشابه «شیرینی فرانسه» را فهرست کرده‌ایم
کوچینی
دیسکو کلاب کوچینی در سال ۱۳۴۴ در تقاطع بلوار کشاورز «الیزابت قدیم» و خیابان فلسطین «کاخ قدیم» امروزی توسط ویدا قهرمانی هنرپیشه محبوب آن دوران و همسرش داوید یقیازاریان ساخته شد. قهرمانی در اوایل دهه چهل شمسی کافه، نگارخانه و رستوران کوچینی را برای نمایش استعداد‌های هنری جوانان در رشته‌های نقاشی، مجسمه‌سازی و موسیقی راه‌اندازی کرد تا افراد در این مکان، هنر و خلاقیت خود را پرورش دهند. این رستوران با دعوت از شهبال شب‌پره و گروه تازه تاسیس بلک کتز دنیای جدیدی از موسیقی رو به روی جوانان آن دوره باز کرد. کوچینی بیشتر شهرتش را مدیون فرهاد است.
کافه نادری
هنگامی که صحبت از کافه‌های قدیم می‌شود، کافه نادری از اولین اسم‌هایی است که به ذهن هر کسی می‌رسد. کافه‌ای که صادق هدایت به آن سر می‌زد. جهانگیر هدایت (برادرزاده‌اش)، در خاطرات خود می‌گوید: «صادق هدایت به همراه مسعود فرزاد، مجتبی مینوی و بزرگ علوی هر بعد از ظهر، در این کافه گرد می‌آمدند». این کافه در جریانات مربوط به کودتای ۲۸ مرداد، در خیابان اصلی کودتا قرار داشت و پس از کودتا نیز همچنان پاتوق روشنفکران ماند. این کافه توسط مهاجری ارمنی به نام خاچیک مادیکیاس، در سال ۱۳۰۶ تاسیس شده است. کافه نادری در ابتدا یک قنادی بوده است. هویت این کافه آن‌قدر با ادبیات و جریان روشنفکری ایران گره خورده که هرگاه صحبتی از این جریانات و و افراد می‌شود، نام کافه نادری هم به گوش می‌رسد.
بولینگ عبده
بولینگ عبده که در حال حاضر با نام مجموعه فرهنگی ورزشی چمران شناخته می‌شود، مجتمعی قدیمی است که در حدود ۵۰ سال پیش توسط علی عبدو ساخته شد. سالن این مجموعه در ابتدا دارای ۲۰ لاین بولینگ بود که از این لحاظ بزرگترین سالن‌های این ورزش در آسیا به شمار میرفت؛ اما این باشگاه در سال ۱۳۵۸ دچار آتش سوزی مهیبی شد که در پی آن، تمام امکانات و تجهیزاتش از بین رفت. بولینگ عبده با همه اتفاقات ریز و درشتی که بر او رفته، در طول بیش از نیم قرن، بخش مهمی از جغرافیای شمیران و پل رومی و خاطرات نسل دهه چهل و پنجاه ورزش ایران شده‌است.
گل رضاییه
رستوران گل رضاییه از سال ۱۳۱۰ شمسی در همین مکان مشغول به کار بوده است. قبل از انقلاب، اهل قلم (صادق هدایت، فروغ فرخزاد و سایرین)، بسیار در آن رفت‌وآمد می‌کردند. این کافه در سال ۱۳۱۰ و توسط یکی از ارامنه‌ی تهران به نام گارگنا آوانسیان افتتاح می‌شود و در سال ۱۳۲۴ توسط عزیزالله خوشامن خریداری می‌شود. یکی از داستان‌هایی که حول این کافه شکل گرفته و البته توسط صاحب فعلی کافه رد شده است، این است که صاحب کافه پشت میزی که لب پنجره قرار دارد از فروغ خواستگاری کرده و فروغ جواب را به فردایی موکول می‌کند که هیج وقت نمی‌آید. این میز همیشه رزرو است.
سینما متروپل
سینما متروپل در سال ۱۳۲۵ در روز‌های رونق دوباره‌ی سینما، درست در روزگار پس از قحطی و جنگ دوم جهانی با اکران فیلم «نگهبان مبارز» فعالیتش را در خیابان لاله‌زار تهران آغاز کرد. معمار این بنا وارطان هوانسیان بود که پیش از آن معماری ساختمان‌هایی، چون هتل دربند تهران، سینما دیاموند، ساختمان مرکزی بانک سپه در تهران و … را انجام داده بود. تابلوی لاتین سینما متروپل هنوز از دور نمایان است؛ اما دیگر روشن نیست و در میان انبوهی از آشفتگی و شلوغی شهر، خاک می‌خورد و متروکه بودن سینما را نشان می‌دهد. نمای پلکانی با خطوط افقی و پنجره‌های چوبی با شیشه‌های شکسته امروز محل لانه‌ی پرندگان شده است و نام سینما رودکی بر روی پیش آمدگی که بعد‌ها در بالای ورودی شکل گرفته، نمایان است
رادیو سیتی
سینما رادیوسیتی از مجلل‌ترین و مدرن‌ترین سینمای ایران می‌باشد که از اواخر دهه ۳۰ فیلم‌های روشنفکرانه اکران می‌کرد که بیشتر فیلم‌های آمریکایی بودند. سانس ۱۱ صبح روز‌های جمعه این سینما بسیار شلوغ بود و جوانان تهرانی با لباس‌های مد روز و شیک برای دیدن فیلم صف می‌کشیدند. سینما توسط حیدر غیایی طراحی و در ۲۷ شهریور ۱۳۳۷ افتتاح شد. با وجود بمب‌گذاری سال ۱۳۵۲ سینما همچنان فعال بود، اما در آبان‌ماه ۱۳۵۷ به آتش کشیده شد و پس از آن تعطیل گشت. این سینما پس از انقلاب ۱۳۵۷ مصادره شد و اکنون متروکه است. در بهمن ماه ۱۳۹۶، ساختمان سینما پس از بررسی کارشناسان سازمان میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی قرار گرفت.
کافه لرد
بیشتر افرادی که با نام کافه قنادی لرد آشنا هستند، از داستان عاشقانه‌ای که در پس تاسیس این کافه نهفته است، اطلاع دارند. کافه‌ای قدیمی که در نزدیکی کلیسای سرکیس مقدس قرار دارد. سال‌ها پیش، وقتی دو نفر از افراد کافه قنادی فردوسی به نام‌های لئون و آنیک به نامزدی هم در آمدند، به دستور صاحب قنادی، یکی از آن‌ها مجبور به ترک کارش شد. بعد از سال‌ها آنیک و لئون ساختمان کافه لرد را به کمک شراکت زوج دیگری خریداری می‌کنند و در ۱۵ تیر سال ۱۳۴۶ کافه قنادی لرد، رسما کار خود را آغاز می‌کند. در متون ارمنی، لرد به معنی خدای بزرگ است. با توجه به قصه‌ی این کافه، احتمالا علت نام‌گذاری این کافه همین است. کافه لرد پیش از تکمیل ساختمان کلیسا تا به امروز مشتریان پر و پا قرص خود را داشته است. امروز هم همواره کافه لرد جایی برای برگزاری جشن تولد‌های خودمانی و کوچک دانشجویان و پاتوق عصرانه عاشقان صنایع دستی در تهران است.
سینما عصر جدید
موقعیت مکانی سینما عصر جدید و قرار گرفتن آن در محیط فرهنگی دانشجویی نزدیک به دانشگاه تهران و همچنین شیوه مدیریت آن در دهه شصت و هفتاد در انتخاب فیلم‌های ایرانی و خارجی، از رنگ انار پاراجانف گرفته تا هملت روسی، این سینما را به پاتوق فرهنگی علاقه‌مندان سینما تبدیل کرد.
