آیا تلسکوپ جیمز وب گذشته را میتواند ببیند

اگر شما هم به نجوم ؛علم و تکنولوژی های نوین یا حتی کمی کنجکاو باشید حتما با تلسکوپ جیمز وب آشنا هستید یا کم و بیش اخبار آن را شنیده اید !اما موضوعی که امروز میخواهیم به آن بپردازیم دیدن گذشته زمین و شاید طرز شکل گرفتن هستی از طریق این تلسکوپ است .آیا به راستی این موضوع می تواند اتفاق بیافتد؟

بیایید با هم تلسکوپ جیمز وب را بررسی کنیم

دانشمندان ناسا این موضوع را اینگونه شرح می دهند

تلسکوپ ها می توانند ماشین های زمان باشند نگاه کردن به فضا مانند نگاه کردن به گذشته است .این موضوع جادویی و بسیار شگفت انگیز است ؟ نه این موضوعی ساده است ؛بسیار ساده در واقع نور برای رسیدن به ما زمان نیاز دارد تا در فواصل وسیع فضا طی کند .پس ما اگر از یک جسم نوری ساطع شود و ما بتوانیم آن نور را در فاصله ای زیاد مثلا صد سال نوری ببینیم این اتفاق برای صد سال قبل است که به ما رسیده است حالا فکر کنید ابزاری دارید که بتوانید روی یک کهکشان زوم کنید و نورها را هزاران سال جلو بیاورید ؟کمی گیج شدید ؟ بیایید بیشتر بررسی کنیم

هر نوری که ما میبینیم از چشمک زدن ستاره های دور تا درخشش لامپ بالای سرمان زمانی را طی میکند تا به چشمان ما برسد .خوشبختانه نور به شکل شگفت آوری سریع حرکت می کند بنابر این هرگز متوجه زمان حرکت این نور نمیشویم و فکر میکنیم این یک تصویر است در صورتی که نور یک زمانی حرکت کرده ؛به چشم ما می رسد و این تصویر را می سازد .

حالا وقتی به اجسامی نگاه میکنیم که میلیون ها یا میلیارد ها کیلومتر از ما دورتر هستند .به نظر شما این نوری که به چشم ما از این اجسام به چشم ما می رسد برای چه زمانی است ؟ بله درست است این نور راه طولانی را طی کرده تا به چشم ما برسد میلیون ها یا میلیارد ها کیلومتر !

این ستاره به طور متوسط 150میلیون کیلومتر از ما فاصله دارد .این به این معناست که نور خورشید حدود 8دقیقه و20ثانیه طول می کشد تا به زمین برسد بنابراین وقتی به خورشید نگاه میکنیم این یک تصویر از 8دقیقه و 20 ثانیه پیش است نه تصویر الان !به عبارتی ما تصویر 8دقیقه قبل تر را تازه میبینیم .

سرعت نور برای نجوم آنقدر مهم است که دانشمندان ترجیح می‌دهند برای اندازه‌گیری فواصل زیاد در فضا از سال نوری به جای مایل یا کیلومتر استفاده کنند. یک سال نوری مسافتی است که نور می‌تواند در یک سال طی کند: تقریبا ۹.۴۶ تریلیون کیلومتر.

به‌عنوان مثال، ستاره قطبی، در فاصله ۳۲۳ سال نوری از زمین قرار دارد. هر زمان که این ستاره را می‌بینید، در اصل نوری را دیده‌اید که بیش از ۳۰۰ سال قدمت دارد.

دیدن گذشته با تلسکوپی مانند جیمز وب

بنابراین، شما حتی برای دیدن گذشته به یک تلسکوپ فوق‌العاده نیاز ندارید، بلکه می‌توانید با چشمان غیرمسلح نیز این کار را انجام دهید. اما برای نگاه واقعی به گذشته (مثلا به ابتدای جهان)، ستاره‌شناسان به تلسکوپ‌هایی مانند JWST نیاز دارند. جیمز وب نه تنها می‌تواند روی کهکشان‌های دور زوم کند تا نور مرئی که از میلیون‌ها سال نوری دورتر می‌آید را مشاهده کند، بلکه می‌تواند طول موج‌هایی از نور را که برای چشم انسان نامرئی است، مانند امواج مادون قرمز، جذب کند.

بسیاری از چیزها، از جمله انسان، گرما را به‌عنوان انرژی مادون قرمز ساطع می‌کنند. این انرژی را نمی‌توان با چشم غیرمسلح دید. اما هنگامی که امواج مادون قرمز با تجهیزات مناسب مشاهده می‌شوند، می‌توانند برخی از سخت‌ترین اجرام را در کیهان آشکار کنند.

به گفته ناسا، از آنجایی که تابش مادون قرمز طول موج بسیار بیشتری نسبت به نور مرئی دارد، می‌تواند از مناطق متراکم و غبارآلود فضا عبور کند، بدون اینکه پراکنده یا جذب شود.

بسیاری از ستاره‌ها و کهکشان‌ها که خیلی دور، کم‌نور یا مبهم هستند و نمی‌توانند نور مرئی را ببینند، انرژی گرمایی ساطع می‌کنند که می‌تواند به عنوان تشعشعات فروسرخ تشخیص داده شود.

این یکی از ساده‌ترین ترفندهای JWST است. با استفاده از ابزار سنجش مادون قرمز خود، این تلسکوپ می‌تواند مناطق غبارآلود فضا را برای مطالعه نوری که بیش از ۱۳ میلیارد سال پیش توسط کهن‌ترین ستارگان و کهکشان‌های کیهان ساطع شده بود، بررسی کند.

اینگونه بود که JWST تصویر میدان عمیق معروف خود را گرفت و به این ترتیب تلاش خواهد کرد حتی بیشتر به گذشته نگاه کند؛ به چند صد میلیون سال اول، پس از انفجار بزرگ. ستارگانی که تلسکوپ آشکار می‌کند ممکن است امروز مدت‌ها باشد که مرده‌اند، اما از آنجایی که نور باستانی آنها سفر طولانی را در سراسر جهان انجام می‌دهد، JWST چشم‌های ما را به یک سفر بی‌نظیر در زمان می‌برد.